Sinds 2067 BCE

Voor wie het niet weet: de Orde van Barden, Ovaten en Druiden, kortweg Obod, heeft een gekozen Chief. De huidige Chief is Eimear Burke, foto rechts, de opvolger is van Philip Carr-Gomm. Philip is degene die de Orde in 1988 nieuw leven ingeblazen heeft. Wat echter minder bekend is, zijn de illustere voorgangers van deze Chiefs. In dit artikel een korte terugblik op eeuwen van Obod's chosen chiefs.

Want waarover hebben we het? Voor zover is na te gaan kunnen we in ieder geval terug in de tijd tot het jaar 1717. Voor 1717 waren er meerdere “ordes” of groepen actief. Net als dat nu ook het geval is. Wie de chosen Chiefs sinds 1717 zijn geweest is terug te vinden in de stukken van Ross Nichols, de chosen Chief voor Philip Carr-Gomm. Wie waren die chosen Chiefs volgens Ross Nichols?

1717-1722  John Toland                   

1722-1765  William Stukeley

1765-1771  Edward Finch Hatton

1771-1799  David Samwell

1799-1827  William Blake

1827-1833  Godfrey Higgins

1833-1874  William Carpenter

1874-1880  Edward Vaughan Keneally

1880-1906  Gerald Massey

1906-1909  John Barry O’Callaghan

1909-1946  George Watson MacGregor-Reid

1946-1964  Robert A.F. Macgregor-Reid

1964-1975  Philip Peter Ross Nichols

1975-1988  John Brant

1988-2020  Philip Carr-Gomm

2020-          Eimear Burke

Sinds 6 Juni 2020 is Eimear Burke, de eerste vrouwelijke, chosen Chief van de Orde van Barden, Ovaten en Druïden. Meer over haar kan je te weten komen via de website van de Orde, via haar eigen website en natuurlijk via haar “fireside chats” op youtube. Maar wie was die eerste chosen chief, John Toland?

John Toland (30 november 1670 – 11 maart 1722) was een Ierse-Britse filosoof en theoloog. Hij studeerde aan de universiteiten van Glasgow, Edinburgh en Leiden en heeft dus ook “Nederlandse roots”. Hij is voor zover na te gaan, geboren in 1670 op het schiereiland Inishowen in het noorden van County Donegal in Ierland. Er wordt echter ook een andere plaats genoemd waar hij geboren zou zijn: Ardagh, meer in het zuiden van Ierland.

In zijn tijd was Toland een nogal omstreden figuur. Hij wordt beschouwd als een filosoof van het materialisme. Beter gezegd een filosofie van wat tegenwoordig positivisme zou zijn genoemd. Hij is achtereenvolgens een katholiek, een protestant, een Latitudinarian (kort gezegd een filosofie over tolerantie inzake religieuze zaken) in Nederland, een Sconian (Jezus als mens, niet als God’s zoon) en een Deist (God als transcendente oorzaak van de natuurwetten) geweest voordat hij zich vastlegde in wat de filosofie van het materialisme werd genoemd. Het legde deze filosofie uit als "alles is materie" en "alles is beweging". Gebaseerd op de natuur, die beide had. De Rede, het menselijk denkvermogen, beschouwde hij als de ware eerste natuurwet. Voor hem was de Rede een vorm van goddelijkheid in de mens.

Toland geloofde in twee manieren van kennis overdragen. Een voor het volk en een geheime voor 'de besloten kamer voor mannen van volmaakte eerlijkheid en zorgvuldigheid’. Toland had als uitgangspunt dat het universum in wezen intellect in beweging is. Dat intellect was voor hem materie. Voor Toland was materie ook organische materie. Daarin onderscheidt hij zich van veel andere filosofen; zaden van wat dan ook zijn voor hem de essentie. Of het nu gaat om zaden als ideeën of als de zaden in de natuur; alles is voor hem natuur. Dit is een ons niet onbekend concept. Het is ook een fundament van de Druïdenleer waarin de zaden van kennis, essentiële levende concepten die wortel schieten in het hart van de mens, een belangrijke rol spelen.

Toland schreef honderden boeken waarvan het merendeel is gewijd aan kritiek op kerkelijke instituten. Zijn boek "Christianity Not Mysterious" zorgde voor een storm van kritiek in alle orthodoxe kringen. In 1697 werd opgeroepen om dit boek te verbranden. In dit boek stelt hij o.a. dat alle openbaringen menselijk zijn en dat wat niet begrijpbaar is afgewezen dient te worden als onzin.

Toland werd beschouwd als een pantheïst, hij zag God in vele verschijningsvormen. De term pantheïsme is afkomstig van hem. Hij was betrokken bij een groep pantheïsten waarmee hij in 1717 hij de Ancient Druid Order oprichtte. Zijn concept van het oude druïdisme heeft veel overeenkomsten met wat we nu weten van Druidry. De Ancient Druid Order werd in 1964 in twee groepen opgesplitst, die beide nog bestaan: The Druid Order en de Order of Bards, Ovates en Druids. En dat was het begin van de moderne druïderij.

Bron: o.a. The book of Druidry, Ross Nichols